หลังจากจบป6. ก้อ...เดี๋ยวก่อนยัง ไม่ได้เล่าตอนก่อนจบไปทำซ่ากับครู ประจำชั้นเลย โรงเรียนที่นั่นก่อนจบจะทำรบ. แล้วนักเรียนชั้นป.6 ทุกคนต้องไปตัดผมและถ่ายรูปมาให้ ครู แต่ฟ้าไม่ได้ไปตัด ครูจึงโกรธมากเลยแช่งให้สอบเข้า โรงเรียนไหนก็ไม่ได้ซักที่ สรุปเข้าโรงเรียนได้แต่ก็ต้องตัดผม อยู่ดี อยากจะร้องไห้จริง ๆ เลยช่วงนั้น เพราะกะจะเข้าที่วิทยาลัยนาฎศิลป แต่กลายเป็นเข้าโรงเรียน ฝั่งตรงกันข้ามได้คือ โรงเรียนมัธยมวัดดุสิตาราม ช่วงนี้ก็ไม่มีอะไร มากไม่ค่อยได้ทำกิจกรรมอะไร ชอบวิชาวาด รูปอย่างเดียว ก็อยู่แผนกศิลป์นี่นา แต่พอมาอยู่ที่นี่ ก็ได้รู้ว่า มีคนวาดรูปเก่งกว่าเรา เยอะมาก ๆ ที่เรียนวาดรูปนั้น ก็เพราะมุ่งมั่น ว่าจะสอบเข้าโรงเรียนศิลปะให้ได้ แต่พอปรึกษาพ่อกลายเป็นว่าพ่อไม่ยอมให้ สอบ

   เพราะพ่อคงคิดว่าเราเป็นผู้หญิงเลยไม่ยอม ให้เราเรียนศิลปะกลัวเราลำบากแต ่พอจะจบม.3อาจารย์เค้าก็ให้ลองไปสอบโควต้า ของโรงเรียนอาชีวะช่างศิลป์ ตอนนั้นพ่อไม่รู้เพราะเราปิดไว้ ไม่อยากให้พ่อรู้เดี๋ยวพ่อไม่ให้สอบ แต่แล้วก็สอบไม่ได ้อาจารย์ที่วิทยาลัยช่างศิลป์บอกว่า อยากรับอยู่เหมือนกันเพราะว่าวาดรูปได้คะแนนดี แต่สอบข้อเขียนคะแนนไม่ค่อยดีเลยรับไว้ไม่ได้ ฉะนั้นเพื่อนๆ ที่ไปสอบด้วย 8 คนแต่ก็ไม่ติดเลยซักคน เพราะวาดรูปไม่ดีสอบข้อเขียนได้เศร้าใจมากๆ เลยอยากเรียนศิลปะแต่ก็ไม่ได้เรียนคิดจะเรียนม.ปลาย ต่อเพื่อจะENT.เข้ามหาวิทยาลัยศิลปากร สุดท้ายด้วยความเรื่องมากของเราจึงไม่ได้เรียนม.ปลาย แต่กลายเป็นเรียนสายอาชีพแทนสาขาบัญชีแรก ๆ เลย นะแม่ก็เห็นว่าเราอยากเรียนศิลปจึง ไปถามที่โรงเรียนเพาะช่าง แต่เขาบอกว่ารับแต่ปวส. ปวช.ไม่รับ จึงได้เรียนบัญชีตั้งแต่นั้นมา